ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ "ΑΛΚΥΩΝ":ΠΩΣ ΤΟ ΣΕΛΗΝΙΑΚΟ ΤΟΠΙΟ ΜΕΤΕΤΡΑΠΗ ΣΕ ΜΠΑΛΚΟΝΙ ΤΟΥ ΘΡΑΚΙΚΟΥ ΠΕΛΑΓΟΥΣ...(σπάνιο φωτογραφικό υλικό)

Η ανάρτηση για το προσκοπικό κέντρο "ΑΛΚΥΩΝ" ,όπως ήταν αναμενόμενο,προκάλεσε συζητήσεις αλλά και αισθήματα πίκρας και μελαγχολίας σε όσους πέρασαν από τις τάξεις του προσκοπισμού και συναντήθηκαν εκεί το καλοκαίρι.Η ΘΓ έλαβε σήμερα επιστολή για το κείμενο από τον Χάρη Κιουτσούκη "Τσάκαλο" ,επί δεκαετίες κορυφαίο στέλεχος του τοπικού προσκοπισμού και ιδρυτή του συγκεκριμένου κατασκηνωτικού κέντρου.Η επιστολή απευθύνεται στον βασικό διαχειριστή του blog Σάκη Αντωνίου που υπήρξε και ο ίδιος πρόσκοπος την δεκαετία του 80.Ο κ. Κιουτσούκης μας εμπιστεύτηκε και σπάνιο φωτογραφικό ,ιστορικής πλέον σημασίας ,υλικό από τις δράσεις του προσκοπισμού στο Κέντρο που σίγουρα θα ξυπνήσουν αναμνήσεις ενός γλυκού και ανέμελου παρελθόντος.:


"Κομοτηνή 7-7-2014

Αδελφέ Πρόσκοπε Σάκη, γειά χαρά.

Συγκίνηση και αγανάκτηση αισθάνομαι όταν περνάω από το κέντρο Αλκυών. Το μπαλκόνι του Θρακικού Πελάγους όπως το ονόμασαν όσοι το επισκέφθηκαν. Γερμανοί, Σουηδοί, Φιλλανδοί, Αυστριακοί, Σέρβοι, Ρουμάνοι, Βούλγαροι, Αυστραλοί, Καναδοί, Βορειοηπειρώτες, Βλαχόφωνοι της οροσειράς της Ροδόπης, Κύπριοι. Από το 1976 που έγινε η περίφραξη και φιλοξενήθηκε η πρώτη κατασκηνωτική περίοδος ήταν ένας χώρος αφιλόξενος, κακοτράχηλος, με πουρνάρια και φίδια. «Σεληνιακό τοπίο» το λέγαμε. Παρ’ όλα αυτά οι 60 πρώτοι Πρόσκοποι με αρχηγούς

τους «Τσάκαλο» και «Άγριο» επί 20 ημέρες αντέξαμε χωρίς νερό και σκιά με 5 σκουάτ σκηνές που από τις τρύπες μετρούσαμε τα άστρα. Μια τέντα για εστιατόριο και μια τέντα για μαγειρείο. Τότε μαγειρεύαμε με καυσόξηλα. Σκάψαμε την γη και κάναμε ψυγεία. Τοποθετούσαμε τα παγούρια μας το βράδυ για να έχουμε δροσερό νερό την ημέρα. Το νερό που έβραζε, το φέρναμε από το διπλανό δασάκι με λάστιχο 100 μέτρων….και όμως αγαπητέ Σάκη εκείνα τα 60 παιδιά όχι μόνο άντεξαν αλλά στην τελική πυρά δεν προλάβαιναν να δέχονται συγχαρητήρια από

τους 1.000 και πλέον επισκέπτες. Ο χώρος από αφιλόξενος έγινε κυψέλη εργατικότητας και ο χώρος φάνταζε σαν το καλύτερο πάρκο αναψυχής. Τα αναψυκτικά τα τοποθετούσαμε μέσα σε τρία βαρέλια με πάγο και ήταν ότι πιο εύγευστο! Λες και το απολαμβάναμε (μηδενός εξαιρουμένου) σε ξενοδοχείο 5 αστέρων. Έτσι ξεκίνησε το κατασκηνωτικό κέντρο Αλκυών. Το συνεχές προσωπικό μου και ολίγων, -υπευθύνων βαθμοφόρων-, ενδιαφέρον, η τύχη, του να είμαι υπάλληλος στην νευραλγική υπηρεσία ανάπτυξης της Θράκης σε

συνεργασία με το Γραφείο Προγραμματισμού της Νομαρχίας συνετέλεσε στα μέγιστα και καταφέραμε και δημιουργήσαμε μια όαση χαράς, εκπαίδευσης και ευχάριστων αναμνήσεων σε χιλιάδες προσκόπους.

 Το κατασκηνωτικό λειτουργούσε από τις 15 Ιουνίου με Τζαμπορέτα Ενωμοταρχών, Σχολές Βαθμοφόρων, 3 κατασκηνωτικές περιόδους, φιλοξενίες Προσκόπων από άλλα κράτη, Πανελλήνιες ανιχνευτικές δράσεις και την μοναδική για τα προσκοπικά δεδομένα Διαβαλκανική Δράση Ανιχνευτών με συμμετοχή 220 ανιχνευτών. Σταματούσαν οι

Δράσεις γύρω στις 11 Σεπτεμβρίου. Το κέντρο όμως συνέχιζε να λειτουργεί είτε φιλοξενόντας το ΔΗΠΕΘΕ, είτε με εκδηλώσεις πολιτιστικών συλλόγων, είτε διοργανώνοντας Πρωτομαγιές και Καθαρές Δευτέρες με πολλά, πολλά καζάνια φασολάδας. 

Από το 1976 έως το 2000 που το παρέδωσα, κυρίως και πρώτα απ’ όλα για λόγους υγείας αλλά και επειδή έτσι το ήθελε ο τότε Περιφερειακός Έφορος ήταν πρότυπο λειτουργίας Εκπαιδευτικού Κατασκηνωτικού Κέντρου όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στην Ευρώπη καθ’ ομολογία των επισκεπτών-φιλοξενουμένων

Προσκόπων. Με την βοήθεια του Θεού, αγαπητέ Σάκη στα 25 αυτά χρόνια, δεν είχαμε κανένα επεισόδιο, ούτε και προβλήματα υγείας. Εν πολλοίς αυτό οφειλόταν και στον επίγειο Θεό γιατρό, κάτοικο Αλκυώνας αείμνηστο Γεώργιο Αντωνιάδη. Δεν ξεχνώ κανέναν σας, αδελφέ Σάκη, συνέχισε να αναφέρεσε στον Προσκοπισμό γιατί σίγουρα φέρνεις ευχάριστες μνήμες σε πολλούς.

Τσάκαλος"