Ομιλία του βουλευτή ΣΥΡΙΖΑ Ροδόπης Αϊχάν Καρά Γιουσούφ στις 9-7-2014 στη βουλή, σχετικά με την ιδιωτικοποίηση της 'μικρής' Δ.Ε.Η.

Όταν το 1950 αποφασίστηκε η ίδρυση της ΔΕΗ, ηλεκτρισμό είχε μονάχα το 55% του πληθυσμού της χώρας. Η πρόσβαση στο ηλεκτρικό ρεύμα ήταν ένα αγαθό πολυτελείας. Χρειάστηκε να ιδρυθεί η ΔΕΗ με χρήματα από τον κρατικό προϋπολογισμό, από το σχέδιο Μάρσαλ και από τις ιταλικές επανορθώσεις, για να γίνει αυτό το αναπτυξιακό θαύμα. Να γίνει φθηνή η παραγωγή και το κόστος της ηλεκτρικής ενέργειας προς τους πολίτες και να πάει σταδιακά και στο πιο απομακρυσμένο χωριό, στο πιο απομακρυσμένο νησί της πατρίδας μας. Τα βασικά συγκριτικά πλεονεκτήματα της ΔΕΗ:                                                  - Μόνο μέσα από μια ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΗΛΕΚΤΡΙΣΜΟΥ μπορούσε να γίνει ενοποίηση της παραγωγής σε ένα ενιαίο διασυνδεδεμένο δίκτυο,

ώστε τα φορτία να επιμερίζονται σε εθνική κλίμακα.        

                                                                            - Η ύπαρξη ενός ενιαίου φορέα επέτρεψε τόσα χρόνια τώρα τον επιμερισμό του κόστους ανάμεσα στις κερδοφόρες και τις ζημιογόνες περιοχές της χώρας. Κυρίως όμως διότι η αξιοποίηση των πλουτοπαραγωγικών πόρων απαιτούσε τεράστιες επενδύσεις, που κανένας ιδιώτης δε θα επέλεγε ή δεν θα μπορούσε να κάνει. Επενδύσεις που και τώρα χρειαζόμαστε, για να κάνουμε ακόμα πιο αποτελεσματικό το δίκτυο της ΔΕΗ και να αμβλύνουμε τις επιπτώσεις στο περιβάλλον, διατηρώντας έτσι μια επιχείρηση η οποία όχι μόνο θα παράγει και θα μεταφέρει το ρεύμα, αλλά θα μπορεί να ασκεί και κοινωνική πολιτική.

            Ιδίως στην περίοδο της κρίσης, μια τέτοια πολιτική έχει ανάγκη τόσο μια μεγάλη μερίδα του πληθυσμού που βρίσκεται στα όρια της ανθρωπιστικής κρίσης, όσο και οι πολύπαθες περιοχές της Δυτ. Μακεδονίας. Περιοχές που όλα τα προηγούμενα χρόνια έχουν επιφορτιστεί δυσβάσταχτο κόστος, ανθρώπινο και περιβαλλοντικό, προκειμένου όλη η Ελλάδα και όλος ο ελληνικός λαός να έχει τη δυνατότητα πρόσβασης στο αγαθό που λέγεται ηλεκτρισμός.

            Υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα του λαού να διατηρήσει τον έλεγχο και την ιδιοκτησία μιας επιχείρησης που στήθηκε από το δικό του υστέρημα και το δικό του ιδρώτα, πριν από 64 χρόνια. Στην περίπτωση της ΔΕΗ, δεν πρόκειται μόνο για μια βαθιά αντίθεση ιδεολογική ή πολιτική που μπορεί να έχει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης με την πολιτική της κυβέρνησης για ιδιωτικοποιήσεις, γενικά και αόριστα, δημόσιων οργανισμών. Εδώ πρόκειται για ένα εθνικής σημασίας και κοινωνικής επιβίωσης ζήτημα.                                                                                                                                         Στον ενεργειακό κλάδο της ΔΕΗ η διαδικασία ιδιωτικοποίησης έχει ξεκινήσει ήδη από το 1999. Οι συνέπειες έχουν ήδη γίνει ορατές (διαδοχικές αυξήσεις τιμολογίων μεσοσταθμικού ύψους περίπου 80% την τελευταία δεκαετία, σκάνδαλο Energa-HellasPower με κόστος για το δημόσιο 270 εκατ. ευρώ). Με δεδομένη μάλιστα τη δεσπόζουσα θέση της ΔΕΗ στο ενεργειακό σύστημα, αλλά και στο παραγωγικό μοντέλο της χώρας συνολικότερα, η σημερινή διαδικασία διαμελισμού της επιχείρησης αποτελεί την κορύφωση του δεκαπενταετούς δράματος ιδιωτικοποίησης της ενέργειας.                                                                                                                                  Η προσπάθεια του πρωθυπουργικού περιβάλλοντος να αποφύγει την σύγκληση της ολομέλειας της Βουλής προκειμένου να εξετάσει το ενδεχόμενο διενέργειας δημοψηφίσματος για την «μικρή ΔΕΗ», φανερώνει τον φόβο του για μια σε βάθος συζήτηση στη Βουλή, αλλά και μια προσπάθεια να προσπεράσει τις μεγάλες αντιρρήσεις που εκφράζονται από βουλευτές ολόκληρου του πολιτικού φάσματος απέναντι στα σχέδιά της.                                                                                                    

            Παρά τις επιμέρους διαφορές, η αντιπολίτευση εκκινεί από μια κοινή αφετηρία και καταλήγει σε ένα κοινό «διά ταύτα». Πάνω από 120 βουλευτές εναντιώνονται στην δημιουργία της «μικρής ΔΕΗ» και στην ιδιωτικοποίηση της και ζητούν το αυτονόητο· να διεξαχθεί δημοψήφισμα έτσι ώστε να αποφασίσει ο ελληνικός για αυτό το κορυφαίο ζήτημα.                        .                                                                                              Η κοινή λογική και η στοιχειώδης δημοκρατική ευαισθησία επιβάλουν την άμεση σύγκλιση της ολομέλειας της Βουλής. Αν η κυβέρνηση έχει εμπιστοσύνη στα επιχειρήματά της για την δημιουργία της «μικρής ΔΕΗ», ας τα θέση στην κρίση του λαού. Επιτέλους ας καταλάβει πως δεν μπορεί να παίζει με την δημόσια περιουσία ερήμην του ελληνικού λαού.                                                                                                         Σε αυτή τη μάχη δεν αρκεί να λέμε τι δεν θέλουμε να γίνει αλλά και πού στοχεύουμε εμείς. Η πρόταση της αριστεράς για παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας και δίκαιη αναδιανομή του πλούτου, περιλαμβάνει ένα πρόγραμμα ενεργειακού μετασχηματισμού, θέτοντας ως βασικές προτεραιότητες την σταδιακή απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα και την αποκέντρωση κατά το δυνατόν του ιστορικά διαμορφωμένου συγκεντροποιημένου μοντέλου ηλεκτροπαραγωγής.

            Στον πυρήνα του σχεδίου αυτού εγγράφεται η λειτουργία της ΔΕΗ σε μια σειρά κρίσιμων λειτουργιών: «κοινωνικά ευαίσθητη» τιμολογιακή πολιτική, προώθηση πολιτικών για την αύξηση της ενεργειακής αποδοτικότητας και την ταχεία διείσδυση των μικρής και μεσαίας κλίμακας ΑΠΕ, σχεδιασμός και χωροθέτηση μονάδων, αποκατάσταση και παραγωγική ανασυγκρότηση των περιβαλλοντικά επιβαρυμένων λιγνιτικών περιοχών, επενδύσεις στα έξυπνα δίκτυα, στις κατάλληλες διασυνδέσεις και στις τεχνολογίες αποθήκευσης, αλλά και συνέργεια και υποβοήθηση – με παροχή τεχνογνωσίας και μέσων – της κοινωνικής επιχειρηματικότητας στην παραγωγή ενέργειας. Στη Μονάδα Παραγωγής Ηλεκτρικής Ενέργειας Κομοτηνής ανήκει και το Φράγμα της Γρατινής  που από την υπερχείλιση αρδεύει  αρκετές εκτάσεις στη γύρω περιοχή. Με την ιδιωτικοποίηση και αυτού θα μας πουλάει ο ιδιώτης και το νερό;

            Στη Βουλγαρία, όπου την ενέργεια την ελέγχουν πια τρία ξένα μονοπώλια (Τσέχοι, Γερμανοί, Αυστριακοί) και έχουν μοιράσει τη χώρα σαν φεουδάρχες του Μεσαίωνα, εκατομμύρια πολίτες αναγκάζονται να χρησιμοποιούν ελάχιστα το ηλεκτρικό ρεύμα. Τους χειμερινούς μήνες ένας βασικός μισθός δεν φτάνει για να πληρώσει κανείς έναν λογαριασμό. Χιλιάδες νοικοκυριά, ακόμη και ολόκληροι οικισμοί,  είναι εδώ και χρόνια χωρίς ρεύμα. Άνθρωποι αυτοπυρπολήθηκαν, σε μια απελπισμένη διαμαρτυρία για τα υπέρογκα τιμολόγια ρεύματος. Και να μην ξεχνάμε ότι πέρσι περίπου τέτοιο καιρό, η κυβέρνηση Μπορίσοφ αναγκάστηκε να παραιτηθεί μετά την εξέγερση του βουλγαρικού λαού κατά των μονοπωλίων της ενέργειας».         

           Η ΔΕΗ, για δεκαετίες, αποτέλεσε βασικό άξονα του παραγωγικού ιστού της χώρας και σημαντικό μοχλό ανάπτυξης της αγροτικής παραγωγής, της μεταποίησης και της βιομηχανίας. Η διατήρησή της είναι αναγκαίος – αν και όχι επαρκής βέβαια – όρος για τη μετεξέλιξή της, από την κυβέρνηση της Αριστεράς, σε έναν επί της ουσίας δημόσιο οργανισμό που θα συμβάλει στην υλοποίηση του προγράμματος παραγωγικού και οικολογικού μετασχηματισμού.

            Τελευταία πολλοί κυβερνητικοί και βουλευτές που στηρίζουν την κυβέρνηση λένε ότι δε φοβούνται το ΣΥΡΙΖΑ, ούτε το λαό. Τότε τι σας εμποδίζει να προχωρήσετε  σε διεξαγωγή δημοψηφίσματος για ένα τέτοιας στρατηγικής σημασίας ζήτημα κύριε Μανιάτη; και σας προκαλώ να το κάνετε και στη Θράκη για το Χρυσό, για να τελειώνουμε μια και καλή. 

   

Σας ευχαριστώ!